Καλό Σαββατοκύριακο!!!!!

ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

ΠΗΓΗ: Συνήγορος του παιδιού www.0-18.gr

Όλα τα παιδιά έχουν συγκεκριμένα δικαιώματα που ορίζονται από τις Διεθνείς Συμβάσεις, το Σύνταγμα και τους νόμους.

Το σημαντικότερο κείμενο για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΟΗΕ.
Η Σύμβαση αυτή, που υπογράφτηκε το 1989 από τα κράτη-μέλη τουΟργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ρυθμίζει τις υποχρεώσεις των κρατών για την προστασία και προαγωγή των δικαιωμάτων του παιδιού. Το 1992 έγινε νόμος και στην χώρα μας (νόμος 2101/92).

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού περιλαμβάνει τρεις μεγάλες κατηγορίες δικαιωμάτων:

• Προστασία (από κάθε μορφής κακοποίηση, εκμετάλλευση, διάκριση, ρατσισμό, κ.λπ.)
• Παροχές (δικαίωμα στην εκπαίδευση, την υγεία, την πρόνοια, την ψυχαγωγία, κ.λπ.)
• Συμμετοχή (δικαίωμα στην έκφραση γνώμης, την πληροφόρηση, τον ελεύθερο χρόνο, κ.λπ.)

Η ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Την εποχή της αποικιοκρατίας, όταν η χαρτογραφία άκμαζε ταχύτατα, η χωρά μας έμενε στην αγνοία αναφορικά με την εξέλιξη της επιστήμης. Διαχρονικά η ανάπτυξη χαρτών αποτελούσε και αποτελεί έργο τοπογράφων μηχανικών στην Ελλάδα, σε αντίθεση με το εξωτερικό που ο χαρτογράφος αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα προερχόμενο κυρίως από γεωγραφικές σχολές. Η κατάσταση της Ελληνικής χαρτογραφίας περιγράφεται σε ένα άρθρο του Λιβιεράτου (2001), ο όποιος αναγνωρίζει τις περιπλοκές της επιστήμης στη χώρα μας. Για εκείνον η υπανάπτυξη της χαρτογραφίας έγκειται στην απουσία ακαδημαϊκής συζήτησης για τη φύση της επιστήμης σε ένα Ελληνικό πλαίσιο. Αναγνωρίζει όμως τις δυνατότητες ανάπτυξης της και σημειώνει δυο λόγους μεταξύ άλλων : α) ίδρυση τμημάτων Γεωγραφίας στην Ελλάδα, και β) μετάβαση στην ψηφιακή αναφορά διεθνώς. Αυτοί είναι δυο από τους παράγοντες που θα ωφελήσουν την ντόπια χαρτογραφία αλλά η ελληνική ακαδημία είναι αυτή που πρέπει να καθορίσει το πλαίσιο και τους στόχους της επιστήμης στον Ελλαδικό χώρο. Έχοντας υπ'οψιν την κατάσταση στα πανεπιστήμια αναφορικά με τους αριθμούς φοιτητών σε Ελλάδα και Εξωτερικό, οι λύσεις θα έρθουν από τη σύζευξη των γνώσεων και εμπειριών αυτών των δυο ομάδων. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, οι φορείς που ασχολούνται με τη χαρτογραφία είναι αρκετοί. Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος Οργανισμός Κτηματογραφήσεων και Χαρτογραφήσεων Ελλάδος Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών Υπουργείο Γεωργίας Κτηματική Υπηρεσία Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας Εκτός αυτών, υπάρχει και η ιδιοτική πρωτοβουλία, στα πλαίσια εταιρίων χαρτογράφησης και γεωγραφικής ανάλυσης ανά την Ελλάδα. Ένα καλό παράδειγμα πάντως αποτελεί η περίπτωση της Ολλανδίας, η οποία έχει ενώσει όλους τους γεωγραφικούς φορείς σε έναν, την Γεωπληροφορική Ένωση (Longley et al, 2005). Καλό θα ήταν να ακολουθούσε και η Ελλάδα το παράδειγμα αυτό, για αποφυγή τυχόν σκοπέλων στο άμεσο μέλλον. Η Ελλάδα είναι διαχρονικά αγκυλωμένη σε πρακτικές που δεν τη βοηθούν να αναπτυχτεί επαρκώς και με σωστό τροπο. Η χαρτογραφία δεν αποτελεί εξαίρεση, και έργα ζωτικής σημασίας όπως το Κτηματολόγιο, είχαν μείνει χρόνια πίσω. Αυτή η κατάσταση όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχίζεται, τη στιγμή που η αυξανόμενη λεπτομέρεια με την οποία ο άνθρωπος γνωρίζει το φυσικό περιβάλλον και την πολυπλοκότητα της κοινωνίας δίνουν τη δυνατότητα στο χάρτη να συμπεριλαμβάνει πολύ σύνθετα μηνύματα. Αυτό καταδεικνύει και τη σημασία της χαρτογραφίας στη λήψη αποφάσεων στα πλαίσια ενός σύγχρονου κράτους. Είναι γεγονός ότι η χαρτογραφία άργησε να ζυμωθεί στη χωρά μας, αλλά σε συνδυασμό με την ψηφιακή έκρηξη, μας δίνεται η εύκαιρα να δώσουμε τις νέες κατευθύνσεις για ένα σύγχρονο ελληνικό χαρτογραφικό πλαίσιο. Του Ιωάννη Χατζημανώλη BSc in Geography MSc in Geographical Information Systems ΠΗΓΗ: www.gistech.gr

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Η χαρτογραφία από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα αναζητούσε 
μια ρεαλιστική αναπαράσταση της γεώσφαιρας. Ο σκοπός του χαρτογράφου ήταν να επικοινωνήσει την γεωγραφική πληροφορία την οποία κατείχε, σαν ειδικός, με τον έκαστο χρήστη του.

Έχοντας αυτά κατά νου, αντιλαμβανόμαστε τα επιμέρους σημεία της παράγωγης και επικοινωνίας χαρτών που είναι : χαρτογράφος – γεωγραφική πληροφορία – τελικός χρηστής. Αυτό μας λέει και ο μεγάλος της χαρτογραφίας Robinson (1995), ο όποιος αναγνωρίζει τα στάδια της παράγωγης ενός χάρτη ως α) συλλογή/επιλογή δεδομένων, β) διαχείριση και γενίκευση δεδομένων, σχεδίαση χάρτη, γ) ανάγνωση χάρτη, και δ) ερμηνεία του χάρτη.

Αυτό το τρίγωνο παραγόντων αποτελεί και τα κριτήρια παραγωγής ενός χάρτη. Ο χαρτογράφος είναι ο κύριος παράγοντας, από τον οποίο εξαρτάται και το προϊόν. Οι χαρτογράφοι στο παρελθόν χρησιμοποιούσαν πενιχρά μέσα για την εκπόνηση των πρώτων χαρτών. Μικρή ήταν και η γνώση τους σχετικά με τον κόσμο πέραν των συνόρων μιας αυτοκρατορίας, για παράδειγμα. Σήμερα, η γνώση και η κατοχή όσο το δυνατόν περισσότερων γεωγραφικών πληροφοριών, σημαίνει και δύναμη στα πλαίσια μιας παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται και τα σύγχρονα κράτη τα οποία συλλέγουν την γεωγραφική πληροφορία σε όλο και πιο «έξυπνη» μορφή. Η μορφή είναι ψηφιακή και είναι άρρηκτα συνδεμένη με τεχνολογίες όπως γεωγραφικές βάσεις δεδομένων, λογισμικά Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών (ΓΣΠ), tablet PCs, PDAs, ή ακόμα και δορυφορικές φωτογραφίες. Ο σύγχρονος χαρτογράφος λοιπόν πρέπει να κατέχει αρκετές τεχνολογικές γνώσεις ώστε να φέρει εις περάς τη διαδικασία παράγωγης.

Η φύση της γεωγραφικής πληροφορίας όπως την γνωρίζουμε σήμερα έχει αλλάξει άρδην σε σχέση με το παρελθόν. Πλεον, και με την τεχνολογική εξέλιξη, μιλούμε για γεωγραφικά δεδομένα ή Geo-Data, τα οποία έχουν ψηφιακή δομή και η χρήση/διαχείριση τους, απαιτεί λογισμικά ΓΣΠ. Παρόλα αυτά όμως, οι γεωγράφοι έχουν ακόμα αρκετή δουλειά στον τομέα της ψηφιοποίησης των δεδομένων ώστε να είναι δυνατή η διαχείριση τους με σύγχρονα μέσα. Αυτό που έχει σημασία σήμερα, είναι η δημιουργία δεδομένων με διακρατική εφαρμογή, και η εναρμόνιση των διαφόρων υπαρχόντων δεδομένων στα πλαίσια υπερεθνικών σχημάτων όπως η Ε.Ε. Καθοριστικό ρόλο παίζει η εφαρμογή της Ευρωπαϊκής ντιρεκτίβας Inspire προς αυτό το σκοπό (European Commission, 2007), με απώτερο στόχο την μείωση τους κόστους, αλλά και τη μείωση του χρόνου μετατροπής δεδομένων από τύπο σε τύπο. Οι συνέπειες θα είναι ευεργετικές για τους χαρτογράφους αλλά και για τους τελικούς χρήστες των χαρτών.

Είναι αυτός ο πιο όμορφος δρόμος στον κόσμο?

Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 11 εκατομμύρια μίλια από ασφαλτοστρωμένο δρόμο στη Γη, δημιουργώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο που ορισμένοι μπορούν να πουν ότι αποτελεί κατάκτηση της ανθρωπότητας από το κατά τα άλλα αδάμαστο άγριο τοπίο. Αλλά, κατά ειρωνικό τρόπο, φαίνεται, οι πιο όμορφοι δρόμοι στον κόσμο να είναι ακριβώς αυτοί που μοιάζουν περισσότερο με την αδάμαστη φύση.

Με τόσα πολλά γραφικά δρομάκια στις πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο, κάποια κατ 'ευθείαν μέσα από τις σύγχρονες μητροπόλεις συνορεύοντας με πανύψηλους ουρανοξύστες, άλλα ακολουθώντας τα αρχαία μονοπάτια στη σκιά των μεγάλων μνημείων, φαντάζει ανέφικτη η προσπάθεια να επιλέξεις το πιο όμορφο. Αλλά όσο δύσκολο μπορεί να ναι, υπάρχει ένας δρόμος στην Βραζιλία ο οποίος έχει κερδίσει αυτή τη διάκριση ανάμεσα σε ένα διεθνές κοινό - για την εντυπωσιακή φυσική ομορφιά του.

«Πράσινες» ταράτσες σε σχολεία της Θεσσαλονίκης

«Πράσινες» ταράτσες σε σχολεία, με στόχο τη μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης, προωθεί ο δήμος Θεσσαλονίκης. Ειδικότερα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Αγγελιοφόρος», ο δήμος σχεδιάζει τη δημιουργία«πράσινων» ταρατσών σε ένα βρεφονηπιακό σταθμό, έξι σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο.

Σε αυτό το πλαίσιο, η διοίκηση του κεντρικού δήμου θα υποβάλλει αιτήσεις για ένταξη των κτιρίων αυτών στο πρόγραμμα του ΥΠΕΚΑ«Πράσινο Δώμα», με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας και τη μείωση της ρύπανσης. Οι εργασίες χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ.

Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα τα κτίρια είναι αρκετά ενεργοβόρα και ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, ενώ η Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν υιοθετήσει εδώ και δεκαετίες μέτρα για τη βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας των κτιρίων.

econews

Οι ελληνικές "έξυπνες" πόλεις

Τηλεϊατρική, οπτικός δακτύλιος, ευφυείς μεταφορές, on line συνεδριάσεις, μέχρι και e-αναζήτηση χαμένου κατοικίδιου: για τις περισσότερες πόλεις αυτές οι υπηρεσίες μπορεί να φαντάζουν επιτεύγματα του μακρινού μέλλοντος. Υπάρχουν όμως κάποιες - έστω και λίγες - που κατάφεραν να τα προσφέρουν στους δημότες τους. Και είναι στην Ελλάδα. Τα Ιωάννινα, η Βέροια, το Ηράκλειο Κρήτης, η Λάρισα αλλά και τα Τρίκαλα δημιουργούν το μπλοκ των «έξυπνων» πόλεων. Μάλιστα ο Δήμος Τρικάλων των 53.000 κατοίκων κατάφερε να πιστοποιήσει τις προηγμένες για τα ελληνικά δεδομένα τεχνολογίες με διεθνείς διακρίσεις.

ΤΡΙΚΑΛΑ

Έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο high tech δήμος της χώρας λόγω των τεχνολογικών προϊόντων που δίνει στους πολίτες του. Ο Δήμος Τρικάλων γι' αυτό του το έργο έχει διακριθεί στον διαγωνισμό Intelligent Community» και έχει συμπεριληφθεί για τρία συνεχόμενα χρόνια, από το 2009 ως και φέτος, στις 21 πιο έξυπνες πόλεις του κόσμου. Ο Οδυσσέας Ράπτης, διευθύνων σύμβουλος της e-Trikala - της εταιρείας που διαχειρίζεται την τεχνολογία του δήμου - επισημαίνει ότι «η τηλεϊατρική, η τηλεπρόνοια, ο οπτικός δακτύλιος, οι ευφυείς μεταφορές, αλλά και οι οn line συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου είναι μερικά από εκείνα που κάνουν πιο εύκολη την καθημερινότητά μας».
Η ποιότητα των υπηρεσιών του δήμου δεν άλλαξε ούτε επηρεάστηκε από την οικονομική κρίση. «Η τεχνολογία από μόνη της λειτουργεί με πολύ χαμηλότερο κόστος από οποιαδήποτε άλλη μορφή συνδιαλλαγής. Η εξυπηρέτηση από απόσταση που προσφέρει η τεχνολογία είναι αρωγός στα μειωμένα κονδύλια με τα οποία είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε από εδώ και πέρα».

Παλιό λιμάνι Βόλου

Άρθρο 24 (Σύνταγμα 1975/1986/2001)

Η κατοχύρωση της προστασίας του περιβάλλοντος στο άρθρο 24 του ελληνικού Συντάγματος 1975/1986/2001 αποτέλεσε μια πρωτοπορία, όχι μόνο για τα ελληνικά, αλλά και για τα διεθνή και τα ευρωπαϊκά δεδομένα, λαμβάνοντας υπόψη την εποχή στην οποία θεσμοθετήθηκε. Ειδικότερα, προβλέπεται ότι η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του κράτους, το οποίο πρέπει να λαμβάνει όλα εκείνα τα προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα για την επίτευξη της αποτελεσματικής προστασίας του. Επίσης, ο πολεοδομικός και χωροταξικός σχεδιασμός υποβάλλεται στον έλεγχο του κράτους με συνέπεια να αποτελεί πλέον αντικείμενο δικαστικής κρίσης και ερμηνείας. Με βάση αυτή τη διάταξη έχουν εκδοθεί οι περισσότερες αποφάσεις του ΣτΕ. Τέλος, καθιερώνει την προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος, εξουσιοδοτώντας τον κοινό νομοθέτη να λαμβάνει περιοριστικά μέτρα για την επίτευξη αυτής της προστασίας.

Με την αναθεώρηση του 2001, ο συντακτικός νομοθέτης εμπλούτισε και διεύρυνε το περιεχόμενο της διάταξης, εισάγοντας την έννοια της αειφορίας και ανάγοντας ταυτόχρονα την περιβαλλοντική προστασία σε δικαίωμα του κάθε πολίτη. Το ΣτΕ κατά την ερμηνεία των διατάξεων αυτών έκρινε ότι πλέον απαγορεύεται κάθε υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η οποία σημαίνει επιδείνωση των όρων διαβίωσης και καταστροφή του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος, επιτρέποντας μόνο την αναβάθμισή του. Με βάση αυτήν τη συνταγματική διάταξη η νομολογία του ΣτΕ αναγνώρισε την ύπαρξη ενός συνταγματικού δικαιώματος στο περιβάλλον, άρρηκτα συνδεδεμένου με τη θεμελιώδη συνταγματική αρχή της προστασίας της αξίας του ανθρώπου και με το δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας.Το δικαίωμα στο περιβάλλον θα μπορούσε να ορισθεί ως το δικαίωμα του ανθρώπου για τη δημιουργία, διατήρηση και αποκατάσταση συνθηκών οι οποίες εξασφαλίζουν τη ζωή, την υγεία, την ποιότητα ζωής, φυσικής, ηθικής, πνευματικής και κοινωνικής, καθώς και το ίδιο το περιβάλλον ως άμεσα προστατευτέο έννομο αγαθό. 

Δίκαιο Περιβάλλοντος: Το πλέγμα των κανόνων του ελληνικού δικαίου

Οι κυριότερες πηγές του εθνικού δικαίου της προστασίας του περιβάλλοντος, του χωροταξικού και πολεοδομικού δικαίου είναι το Σύνταγμα, οι νόμοι και οι διοικητικές κανονιστικές πράξεις που έχουν εκδοθεί για την εφαρμογή τους ή κατ’ εξουσιοδότησή τους (διατάγματα, αποφάσεις υπουργών, κλπ), όπως και η νομολογία των δικαστηρίων και κυρίως του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ).

Παράλληλες πηγές δικαίου συνιστούν οι κανόνες της ΕΕ, η οποία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, κυρίως με την άσκηση των πολιτικών της και των χρηματοδοτικών μηχανισμών της. Η ΕΕ μετά την Ενιαία Πράξη και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, όπως έχει ήδη αναφερθεί, επιβάλλει τους όρους της για την προστασία του περιβάλλοντος, την ανάθεση των δημοσίων έργων και τη χωροθέτησή τους, την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, και η διευρωπαϊκή χωροταξική πολιτική έχει αρχίσει να αποκρυσταλλώνεται σε κείμενα όπως το «Ευρώπη 2000» και το «Ευρώπη 2000+». Ουσιαστικά ο αναπτυξιακός σχεδιασμός στη χώρα μας, και εν μέρει και ο χωροταξικός, πραγματοποιείται μέσα από τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδος με την ΕΚ για τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (ΚΠΣ).