· Σύμβαση πλαίσιο για τις κλιματικές αλλαγές, η οποία εγκρίθηκε στη Νέα Υόρκη στις 9 Μαΐου 1992. Σκοπός της είναι να διευκολύνει την ευαισθητοποίηση του κοινού στα προβλήματα που συνδέονται με την αλλαγή του κλίματος. Η σύμβαση αυτή αποτελεί σταθμό στη διεθνή συνεργασία τόσο για την προστασία του κλιματικού συστήματος από επικίνδυνες ανθρωπογενείς επεμβάσεις όσο και για την σταθεροποίηση των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων αερίων θερμοκηπίου Στο άρθρο 4 παρ. 1 και 2 της σύμβασης τα βιομηχανικά κράτη από κοινού με τις αναπτυσσόμενες χώρες συμφώνησαν να λάβουν μέτρα για την μείωση ως το 2000 των αερίων θερμοκηπίου και τη διατήρησή τους στα επίπεδα του 1990.
· Πρωτόκολλο του Κιότο. Τα συμβαλλόμενα μέρη στην παραπάνω σύμβαση αποφάσισαν τον Μάρτιο του 1995 να διαπραγματευτούν ένα Πρωτόκολλο που να περιλαμβάνει μέτρα μείωσης εκπομπών για την μετά το 2000 περίοδο, όσον αφορά τις εκβιομηχανισμένες χώρες. Το Πρωτόκολλο του Κιότο υπογράφηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1997 στην ομώνυμη πόλη. Οι διεθνείς μηχανισμοί για την μείωση των εκπομπών που θέσπισε το Πρωτόκολλο είναι οι εξής:
o Η Εμπορία Εκπομπών (Emmissions Trading), η οποία επιτρέπει στις ανεπτυγμένες χώρες να αγοράζουν αχρησιμοποίητα μερίδια εκπομπών από αναλογούντα ποσοστά άλλων χωρών.
o Ο Μηχανισμό Καθαρής Ανάπτυξης (Clean Development Mechanism), που παρέχει τη δυνατότητα πιστοποίησης της μείωσης εκπομπών αερίου θερμοκηπίου στις ανεπτυγμένες χώρες ως συνέπεια της ανάπτυξης και λειτουργίας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στις αναπτυσσόμενες χώρες του Παραστήματος II του Πρωτοκόλλου.
o Η κοινή Υλοποίηση Προγραμμάτων (Joint Implementation), που επιτρέπει στις ανεπτυγμένες χώρες να αποκτούν μονάδες μείωσης εκπομπών είτε υλοποιώντας έργα μετριασμού αερίων θερμοκηπίου είτε μεταφέροντας τη σχετική τεχνολογία σε άλλη ανεπτυγμένη χώρα.
· Παγκόσμια Σύνοδος για την Αειφόρο Ανάπτυξη (Γιοχάνεσμπουργκ, Ν. Αφρική, Σεπτέμβριος 2002). Συμφωνήθηκε μεταξύ των συμμετεχουσών κυβερνήσεων να αυξηθεί σημαντικά το μερίδιο των ΑΠΕ στο παγκόσμιο ενεργειακό ισοζύγιο δεν κατέστη δυνατή όμως η επίτευξη συμφωνίας ως προς τα συγκεκριμένα ποσοστά της εν λόγω αύξησης και ως προς το χρονοδιάγραμμα.
· Παγκόσμια Διάσκεψη για τις ΑΠΕ (Βόννη, Ιούνιος 2004). Τονίστηκε η σημασία της προώθησης των ΑΠΕ σε όλη την υφήλιο ως μέσο για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, για την προώθηση της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού και ως μέσο για την μείωση της φτώχειας στις υπο-ανάπτυξη χώρες.
· Παγκόσμια Διάσκεψη για το κλίμα (Κοπεγχάγη, Δεκέμβριος 2009). Σε μη δεσμευτική συμφωνία να μην αυξηθεί η θερμοκρασία της Γης πάνω από 2 βαθμούς Κελσίου κατέληξε η Σύνοδος της Κοπεγχάγης, χωρίς συγκεκριμένους στόχους για μείωση των ρύπων. Για “κατώτερο των προσδοκιών αποτέλεσμα” έγινε λόγος από την Ε.Ε. “Η συμφωνία θα έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή της Αφρικής” δήλωσε εκπρόσωπος της G77. Η συμφωνία – στην οποία έχει συναινέσει και η Κίνα και άλλοι σημαντικοί ρυπαντές – προβλέπει να μην αυξηθεί η θερμοκρασία της Γης πάνω από 2 βαθμούς Κελσίου. Στο κείμενο, δεν υπάρχει τελικά στόχος για μείωση των παγκόσμιων εκπομπών αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου κατά 50% έως το 2050 – όπως προέβλεπε τελευταίο κείμενο. Σε μία πρώτη αντίδραση από την Ε.Ε. επισημάνθηκε ότι η συμφωνία “απέχει πολύ από τις προσδοκίες μας”. Ακολουθούν ορισμένα σημεία-κλειδιά της συμφωνίας, η οποία τιτλοφορείται «Συμφωνία της Κοπεγχάγης» :
o ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟΙ ΣΤΟΧΟΙ. “Βαθιές περικοπές στις παγκόσμιες εκπομπές απαιτούνται σύμφωνα με την επιστήμη… με προοπτική να μειωθούν οι παγκόσμιες εκπομπές έτσι ώστε να κρατηθεί η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους δύο βαθμούς Κελσίου”.
o ΝΟΜΙΚΑ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ. Μία πρόταση που επισυνάπτεται στη συμφωνία καλεί για μία νομικά δεσμευτική συνθήκη έως τα τέλη του επόμενου έτους.
o ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΦΤΩΧΩΝ ΧΩΡΩΝ. Το κείμενο αναφέρει: “Οι ανεπτυγμένες χώρες θα παράσχουν επαρκείς, προβλέψιμους και σταθερούς οικονομικούς πόρους, τεχνολογία και δημιουργία ικανοτήτων προκειμένου να υποστηρίξουν την εφαρμογή προσαρμοσμένης δράσης στις αναπτυσσόμενες χώρες”. Αναφέρει ως ιδιαίτερα ευπαθείς και έχουσες ανάγκη βοήθειας τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, τα αναπτυσσόμενα μικρά νησιωτικά κράτη και χώρες στην Αφρική. “Οι ανεπτυγμένες χώρες θέτουν έναν στόχο κινητοποίησης από κοινού 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο έως το 2020 προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες των αναπτυσσομένων χωρών. Τα κεφάλαια θα προέλθουν από ένα εύρος πηγών, ιδιωτικών και δημόσιων, διμερών και πολυμερών”. Ένα παράρτημα αναφέρει τις ακόλουθες βραχυπρόθεσμες οικονομικές δεσμεύσεις από ανεπτυγμένες χώρες για την περίοδο 2010-2012:
§ ΕΕ – 10,6 δισεκατομμύρια δολάρια
§ Ιαπωνία – 11 δισ. Δολάρια
§ Ηνωμένες Πολιτείες – 3,6 δισ. Δολάρια
o ΜΕΙΩΣΗ ΕΚΠΟΜΠΩΝ. Οι λεπτομέρειες για τα σχέδια μετριασμού των ρύπων περιλαμβάνονται σε δύο ξεχωριστά παραρτήματα, ένα για τους στόχους των ανεπτυγμένων χωρών και ένα για τις εθελοντικές δεσμεύσεις των μεγαλύτερων αναπτυσσόμενων χωρών. Αυτές δεν είναι δεσμευτικές και περιγράφουν την υπάρχουσα κατάσταση όσον αφορά τις δεσμεύσεις – κυμαινόμενες από τις “υπό σκέψη” για τις Ηνωμένες Πολιτείες έως τις “εγκριθείσες με νομοθεσία” για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
o ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ. Ένα από τα σημεία αδιεξόδου για μία συμφωνία, κυρίως επειδή η Κίνα αρνήθηκε να αποδεχθεί διεθνείς ελέγχους, το τμήμα για την παρακολούθηση των δεσμεύσεων των αναπτυσσομένων χωρών είναι ένα από τα μεγαλύτερα της συμφωνίας. Αναφέρει πως οι αναδυόμενες οικονομίες θα πρέπει να παρακολουθούν τις προσπάθειές τους και να αναφέρουν τα αποτελέσματα στα Ηνωμένα Έθνη κάθε δύο χρόνια, με μερικούς διεθνείς ελέγχους ώστε να αντιμετωπιστούν δυτικές ανησυχίες για διαφάνεια αλλά “να διασφαλισθεί ότι η εθνική κυριαρχία θα τύχει σεβασμού”.
o ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΑΣΩΝ. Η συμφωνία “αναγνωρίζει τη σημασία της μείωσης εκπομπών από την αποψίλωση και την υποβάθμιση δασών και την ανάγκη να ενταθεί η απομάκρυνση αερίων του θερμοκηπίου από τα δάση” και συμφωνεί να παράσχει “θετικά κίνητρα” για τη χρηματοδότηση τέτοιας δράσης με οικονομικούς πόρους από τον ανεπτυγμένο κόσμο.
o ΑΓΟΡΕΣ ΑΝΘΡΑΚΑ. Αναφέρονται, αλλά όχι λεπτομερειακά. Η συμφωνία αναφέρει: “Αποφασίζουμε να επιδιώξουμε διάφορες προσεγγίσεις, περιλαμβανομένων ευκαιριών για τη χρησιμοποίηση αγορών ώστε να ενταθεί το κόστος-αποτελεσματικότητα των και να προωθηθούν οι δράσεις μετριασμού”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου